Neem nou het verhaal van Kinderfonds Franniez. Op gang gebracht omdat een kinderverpleegkundige het niet eerlijk vond. Het was niet eerlijk, dat kinderen met hartproblemen een Tikkiering kregen, kinderen met kanker een Kanjerketting en kinderen met een andere chronische ziekte niets.
Toen gebeurde er iets moois. Er kwamen mensen om die kinderverpleegkundige heen om iets aan die oneerlijkheid te doen. Eerst mensen van binnen de zorg, toen mensen van daarbuiten. Samen zetten ze de organisatie op, die nu Kinderfonds Franniez heet. Er werd een systeem bedacht waar chronisch zieke kinderen een spiraal krijgen plus bij elke medische gebeurtenis een trede en een bijpassende sticker. Zodat zichtbaar wordt hoe stoer ze zijn, dat ze met hun ziekte kunnen leven. Zodat ze iets hebben, dat helpt om met hun omgeving over hun ziek zijn te praten. Daarna had het Franniez project zomaar een stille dood kunnen sterven vanwege gebrek aan financiën en andere hulp. Want om het systeem tot uitvoering te brengen, was er geld nodig, maar ook veel hulp in natura. Hulp in de laatste categorie hebben we van hen de afgelopen jaren ruimschoots gekregen. Wij zijn ze daar dankbaar voor en belangrijker, de kinderen die Franniez kregen zijn ze er dankbaar voor.
|
|
|
|
|
|
|
|
|